یادداشت لوسین مورل

چادر کردیم رفتیم تماشا: سفرنامه عالیه خانم شیرازی
        شیرین بود. روزمرگی‌ها، تکرارها و تکرارها، شوخی‌ها، بدوبی‌راه‌ها و لیچار‌ها، مرض‌ها، عزاها و عروسی‌ها، نوروزش و رمضانش، محرمش، حج و ذی‌الحجه‌اش. خشمش خشمگینت می‌کند و حزنش اندوهگینت، رنجش رنجورت می‌کند و طنزش خنده‌دار است. آن دوسه خط که با «تا صبح آهسته آهسته گریه کردیم.» تمام می‌شد به خاطرم می‌ماند.
      

0

(0/1000)

نظرات

تاکنون نظری ثبت نشده است.