یادداشت لوسین مورل
1403/8/4
شیرین بود. روزمرگیها، تکرارها و تکرارها، شوخیها، بدوبیراهها و لیچارها، مرضها، عزاها و عروسیها، نوروزش و رمضانش، محرمش، حج و ذیالحجهاش. خشمش خشمگینت میکند و حزنش اندوهگینت، رنجش رنجورت میکند و طنزش خندهدار است. آن دوسه خط که با «تا صبح آهسته آهسته گریه کردیم.» تمام میشد به خاطرم میماند.
0
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.