یادداشت زهره عالی‌پور

        کتاب شامل ۲۳۶ حکایت کوتاه از نجیب محفوظ است.
رمان نویس محبوب و بزرگ ادبیات که اولین عربی و مصری است که موفق به دریافت جایزه‌ی نوبل ادبیات شد.
این کتاب دست‌نوشته‌های اوست که پس از مرگش توسط پسرش منتشر گردیده. بنابراین آخرین کتاب اوست و از آنجایی که خود دخل و تصرفی در انتخاب نداشته، نمی‌توان گفت بهترین کتاب او یا حتی جزء بهترین کتاب‌های اوست. 
حکایت‌ها ترکیب خیال و واقعیت و حوادث عجیب و غریب  هستند که اغلب نتیجه‌گیری به عهده‌ی خواننده می‌باشد. 
ترجمه‌ی کتاب ظاهراً تحت اللفظی است و خیلی روان نیست و حتی چندین مورد اشتباه در املای کلمات هم دیده می‌شود.
من نتوانستم با کتاب ارتباط برقرار کنم و مورد پسندم نبود و حتی گاهی برایم کسل‌کننده  و خسته کننده بود.
پیشنهاد می‌کنم اگر تاکنون از نجیب محفوظ نخوانده‌اید، از رمان‌هایش شروع کنید.‌