یادداشت افشین

                به نظرم محتوا بد نبود اما فرم بد بود
محتوا اثراتی بود که هنرمند باید در جامعه باشد، یک هنرمند که رهبری تشکیلات ضد استبداد را دارد قهرمان داستان بود. ویژگی های یک‌ هنرمند خوب، کاملا در شخصیت قهرمان وجود داشت. صبوری، گذشت، فداکاری ،تدبیر و ....
کار تشکیلاتی بدون عجله برای مبارزه و ...
اما داستان که همان فرم است اصلا خوب درنیامده بود، شخصیت ناظم که ما از طرفش داشتیم داستان رو از زبان فرنگیس می شنیدیم هیچ قرابتی باهاش نداشتیم، انگار اصلا ناظم وجود نداشت، با این حال ناظم بود که بخش اول کتاب رو روایت می کرد.
ضعف اصلی در درنیامدن داستان هم بنظرم همان ناظم بود که ساکت بود انگار نبود. نویسنده گاهی هم ماجرا را تعریف نمی کرد، درست جاهایی که قرار بود وارد عمق بشود یکهو فرنگیس میگفت اینجاهاش مهم نیست، یا یادم نیست  و تمام.