یادداشت نرگس سلطانی

        تهوع همونطور که‌ مترجمش هم اولش گفته یادداشت‌های پراکنده‌ی سارتره که دست‌نوشته بوده و بعد تبدیل به کتاب شده و این کتاب بیشتر شبیه دفترچه خاطرات یک مورخه که اخیرا تجربیات عجیبی داره و در حالی که داره سعی می‌کنه روی کتابش کار کنه اون تجربیات رو می‌نويسه. به نظر من از اونجایی که کتاب یکسری یادداشت راجع به یک روزمرگی خاصه مبدا و مقصدی نداره؛ یعنی من که چنین انتظاری ازش نداشتم. می‌خوندمش چون نظریات و حرفاش برام جالب بود و انتظار نداشتم داستان به جای خاصی برسه؛ دقیقا مثل ناطوردشت.
و باید بگم حرفاش واقعا جالب بود و خوندن راجع بهشون حس شیرینی داشت.
قضیه‌ای که در آخر برای خودآموز اتفاق افتاد خیلی شوکه‌کننده بود و باعث شد بخش بزرگی از شخصیتش با اون اتفاق به مخاطب شناسونده! بشه. 
در کل کتاب زیبایی بود. از خوندنش پشیمون نیستم ولی به هر کسی پیشنهادش نمی‌کنم.‌اگر می‌تونید کتابی رو که داستان خاصی نداره و صرفا طرز تفکر یک نویسنده‌ی تاریخه، تحمل کنید، برید سراغش:>