یادداشت ساجده سلطانی

        بعد از خوندن این کتاب نوشته بودم که فروید، باهوشه... و هوشش بیش از اون که حاصل نبوغ ذاتی باشه حاصل تلاش هاییه که داشته. 
دیشب دوباره ورقش زدم و هنوز هم بنظرم از بهترین آثار فروید برای نشون دادن این مسئله ست که اون عمیقأ تلاش و مطالعه داشته..
در ضمن، امان از قلم خوب که چقدر در توسعه ی اندیشه موثره. 
مثلا شما ابدا در چنداثری که از راجرز یا خیلی از روانشناس های سرشناس دنیا باقی مونده (حالا راجرز به ذهنم اومد چون در حال خوندن یه کتاب خیلی خیلی بد نوشته شده از راجرزم) این میزان از قدرت قلم رو نمی‌بینید. 
و در آخر اینکه اگر تصمیم گرفتید بخونیدش حتما با همین ترجمه بخونید.