یادداشت هانآ

        داستانشو خیلی دوست داشتم
با این که قلم روانی داشت ولی تو هرکلمه‌ش راز های بزرگی پنهان شده بودن
خیلی چیز هارو که ما نمیتونستیم به زبون بیاریم در قالب افکار یه بچه ۱۲ ساله که بیان کرده بود و خیلی از ماها رو توصیف میکرد
بچه ای که دوستشو از دست داده بود. اونم دوبار! یعنی اون از دست دادنِ اول که شامل بی توجهی های فرنی به سوزی و پیدا کردن دوست های جدید میشد برای سوزی کافی نبود و حتما باید مرگ فرنی رو هم تحمل میکرد‌؟
به نظر من خیلی کتاب قشنگی بود و خیلی چیزا درش پنهان  بود؛)