یادداشت fatemeh

                بار هستی تموم شد، اما هنوز سنگینشو روی دوشم حس می کنم. من به شخصه عاشقش شدم و با اون تماما زندگی کردم. نویسنده جوری شخصیت ها رو توصیف می کرد که ما به عنوان مخاطب می تونستیم  خودمونو در تمام شخصیت های داستان ببینیم. انگار نویسنده با بی رحمی آینه به دست گرفته بود تا واقعیت زندگی و عمیق تنهایی عظیم بشر رو به رخ بکشه.
تجربه ی لذت بخش و ناامید کننده ایی بود:)