یادداشت ملیکا

        قلم آقای امیریان کلا زیباست. چه در حوزه طنزنویسی چه در حوزه این‌جور کتب.
ولی من به یه نتیجه‌ای راجع‌به خودم رسیدم؛ این‌که کتبی که جدیدا زیاد هم شدن مثل <<سقای آب و ادب، ماه به روایت آه، پدر عشق و پسر، کشتی پهلو گرفته و...>> حالا هم این ‌کتاب برادر من تویی، من رو نمی‌تونن عمیقا جذبم کنن، چون ترکیبی از واقعیات و مستندات و خیال و داستان هستن. هرجا که می‌رم ارتباط و حس بگیرم، تا یادم میاد که شاید این‌جا مستند نیست، تو ذوقم می‌خوره. ترجیحم خوندن کتب تاریخی و کاملا مستنده هرچند خیلی سخت‌خوان‌تر هستن.
ولی این‌طور کتب برای عوام جامعه و مخصوصا نوجوانان و برای شروع مطالعه مفیده.