یادداشت parniya

        من نسخه‌ی کوتاه‌شده‌ی بینوایان رو خوندم، و با اینکه خلاصه بود، واقعاً خیلی خوب بود. از اون کتاباست که حتی توی نسخه‌ی کوتاه هم عمقش رو حفظ کرده. داستان ژان والژان، اون مردی که به خاطر یه تکه نون سال‌ها زندان کشید و بعد با یه بخشش ساده مسیر زندگیش عوض شد، واقعاً تأثیرگذار بود.

با اینکه من معمولاً سمت کتاب‌های کلاسیک نمی‌رم، این یکی یه‌جوری خاص بود. نه فقط به خاطر داستان، بلکه به خاطر اون حس انسانی و اخلاقی که توی کل کتاب جریان داشت. شخصیت‌هاش واقعی بودن، نه از اون تیپ‌های کلیشه‌ای. هرکدوم یه دنیای جدا داشتن، ولی همه‌شون به یه شکل با هم گره خورده بودن.

نسخه‌ی کوتاه باعث شد راحت‌تر باهاش کنار بیام، چون بعضی بخش‌های تاریخی و طولانی حذف شده بودن. ولی بازم تونستم با فضای داستان و شخصیت‌ها ارتباط برقرار کنم. حس می‌کردم دارم یه قصه‌ی بزرگ رو می‌خونم، حتی اگه خلاصه‌شده باشه.

در کل، خوشحالم که خوندمش. یه تجربه‌ی عمیق و انسانی بود، حتی برای کسی مثل من که زیاد اهل کلاسیک نیست.