یادداشت محمدامین اکبری

        به نام او 

یکی از بهترین داستان‌هایی که تو این روزها خوندم،  بارتلبی محرر  هرمان ملویل بزرگ بوده. یک داستان تکان‌دهنده که با توجه به سال نگارشش از جهتی باعث تعجب و شگقتیه، از بس که این اثر مدرن و نوآورانه نوشته شده. به نظرم این داستان از هر اثر کافکایی، کافکایی‌تر و عمیق‌تره :)
تا آنجا که می‌دانم تا به امروز چهار ترجمه از این کتاب عرضه شده. ترجمه احمد گلشیری، هوشنگ پیرنظر، حسن افشار و کاوه میرعباسی.
که این آخری واقعا یک سر و گردن از آن سه بالاتر است.

همانطور که اگر می‌خواهید  لف تالستوی را درک کنید و وقت و حوصله ندارید سراغ آثار بلندش مثل آناکارنینا و جنگ و صلح برید و با مرگ ایوان ایلیچ می‌توانید عظمت او را دریابید یا در مورد فیودور داستایفسکی یادداشتهای زیرزمینی می‌تواند این مهم را برعهده گیرد. اگر وقت و حوصله خواندن شاهکار بی‌مانند ملویل یعنی  موبی‌‌دیک را ندارید، بارتلبی محرر را بخوانید تا متوجه شوید با چه اعجوبه‌ای طرف هستید.

فقط نکته آخر اینکه من از این کتاب با عنوان هوشمندانه «ترجیح میدهم که نه» تنها متن پنجاه صفحه‌ای داستان را خواندم، تاویلها بیش از حد گنگ و ملال‌انگیز بود.