یادداشت زهرا حسنلو

        سفرنامه ابن بطوطه رو نشر کارنامه بصورت دو جلدی چاپ کرده. همراه گروهی آهسته خوانیش کردم. محمد ابن بطوطه ی جهانگرد مسلمون و مراکشیه که تو قرن هشتم زندگی می کرده. حدود ۲۵ سال در سفر بوده و به کشورها و شهرهای مختلف سفر کرده. بعد برگشتن، سفرنامه و تجربیات خودش رو نوشته و به یادگار گذاشته. تو جلد اول کتاب از سفر کوتاهش به آبادان، ماهشهر، شوشتر، ایذه، اصفهان و شیراز و تبریز هم میگه. تو این کتاب ما با آداب و رسوم مردمان کشورهای مختلف تو اون دوره آشنا میشیم. اینکه چیکار میکردن، چی میخوردن، چی میپوشیدن، رسم و رسومشون تو غم و شادی ها چی بوده، پادشاهان چطور حکومت میکردن، ظالم بودن یا عادل، بخیل بودن یا سخاوتمند و... ی سری چیزای جذاب و عجیب غریب هم میخونیم. من فقط با دوتا چیز مشکل داشتم. ابن بطوطه مالکی مذهب بود و گاهی بغض خودش رو نسبت به رافضی و شیعه نشون میده تو کتاب درحالی که همین رو نسبت به کفار نداره و سعی میکنه بدون تعصب روایت کنه. و دومی نگاهی که به زن داشته و شاید اون زمان عادی بوده. ی نکته ای هم که این سفرنامه رو منحصر به فرد خودش میکنه اینکه ابن بطوطه خودش شیخ بوده و ارادت زیادی به مشایخ و قضات داشته، پس هرجا وارد میشده اول سراغ این دسته میرفته و بخشی از شگفتی ها هم مربوط به همین قسمت هاست. هفت سال تو دهلی و دربار بوده و درباره هندوستان اون زمان اطلاعات زیادی میده. به مکه و عراق و چین و اندلس و آفریقا... هم رفته. در کل یکبار خوندش خالی از لطف نیست  مخصوصا اگر به سفرنامه های تاریخی و بررسی احوال مردم و پادشاهان علاقه مندید‌.