این اثر را نمی‌توان کتاب خواند؛ تنها شاید تپشِ بی‌قرارِ دلی باشد که بر پهنهٔ کاغذ جاری گشته است؛ همچون آهِ برآمده از ژرفایِ روح که بر قالبِ حروف نقش بسته...
سطرسطرش نه نوشتار، که نبضی است بی‌مانند و بی‌قرار، همچون شمعی که با سوختنش روایتِ نور را بر دیوارِ تاریکی می‌نگارد.
