یادداشت سمی

        .
حقیقتش من خیلی اهل کتاب‌های تخیلی نیستم ولی این کتاب نشون داده که گاهی چقدر راحت و چقدر به طرز باورنکردنی‌ای دنیای خیال وارد جهان واقعیت ما می‌شود. به طرز غیرقابل انکاری بخشی از روزمرگی‌های ما می‌شه و ما را مجبور می‌کند که باهاش سازگار بشیم، دقیقا مثل این دوسالی که ما گرفتار ویروسی شدیم که هیچوقت فکرش نمی‌کردم انقدر زندگی‌مون رو تحت تاثیر قرار بده! 
کتاب من افسانه‌ام حکایت جنگ بین امید و ناامیدی است برای فردی که آخرین انسان است! خیلی خوب جهان یک قهرمان تنها را روایت کرده بود؛ فردی به نام رابرت نویل که آخرین بازمانده‌ی انسان‌ها روی کره‌ی زمین است. مابقی به خون‌آشام‌هایی تبدیل شده‌اند که رابرت مدام در حال فرار از دست آن‌ها و پیدا کردن راهی برای نجات بشری است که می‌بیند. من فیلمش رو بیشتر دوست داشتم، نقش اول فیلم (ویل اسمیت) خیلی خوب تونسته بود احساساتش رو منتقل کنه.