یادداشت

        بی‌شک آل احمد استاد روان‌نویسی است. 
هم در ساختار با سبک بریده‌نویسی معروف خود، که با کوتاه کردن جملات و گاهی تبدیل آن به عبارات، صفحه را پر از  واو و نقطه می‌کند و  تا حدی تعداد افعال را کم؛ هم در نوع روایت با ترکیب افکار و توصیفات و شرح وقایع. که اصلا هم کار آسانی نیست.
قطعا مدیر مدرسه که داستانی  بدون خط اصلی و کنش و واکنش‌های متوالی است، فقط با چنین قلمی می‌تواند مخاطب را جمله به جمله و کلمه به کلمه با خود جلو بکشد. 
توصیفات از مدرسه ساده و کامل است.
انتقاد‌ها از نظام آموزشی و استدلال‌های مربوط به آن به لطف قلم پر، شیوا و شوخ آل احمد اصلا شبیه به خطابه‌های جدا از داستان (که در بعضی از داستان‌ها و رمان‌ها می‌‌خوانیم) نیست و کاملا از پس داستان می‌آیند.