یادداشت مژده خدابخشی

        به راستی که گاهی درباره یک کتاب نباید نوشت!
بر جاده های آبی سرخ نیز جز همان کتاب هایی ست که وقتی تمامش میکنی، حسرتی عمیق به عمق جانت می نشیند...

که اگر چنین میشد و چنان میشد... 
آری! میرمهنای دوغابی، قهرمان و بزرگ مردی که سالهای سال طول می کشد تا حقیقت او  برهمگان آشکار شود و تاریخِ  به دروغ نوشته انگلیسی ها و هلندی و ... را بشورد و ببرد...

وقتی کتاب را تمام می کنی حسرتی به جانت می افتد که ای کاش نادر بودی و کتاب گوهربارت را تمام می کردی