یادداشت علیرضا کوچک‌پور
1403/5/23
شاید بعنوان اولین نمایشنامه ایرانی در سبک خودش، اثر قابل قبولی باشه و طنزش در زمان خودش جذاب و جدید بوده باشه. حین خوندنش یاد نمایشنامه های مدرسه ای افتادم. نمایشنامه های طنز با شخصیت های اغراق شده و کاریکاتوری و شوخی های آبکی.
فضای نمایشنامه که انعکاسی از افکار عمومی اون دوره است، به خوبی ابتذال و بی هویتی جماعت روشنفکرِ فرنگی مآب اون زمان و در مقابل، عمق محرومیت اکثریت جامعه از سواد، بهداشت و فرهنگ رو نشون میده.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.