یادداشت محمد مبینی

        آقای ملکیان در شش جلسه سخنرانی، در هر کدام از ساحت های وجودی انسان (باور، احساسات، خواسته‌ها، گفتار و کردار) توصیه‌های اخلاقی می‌کنند. (جمعاً 13 توصیه). ایرادهای عمده کتاب از نظر من به این شرح است:
1.	ص45: آقای ملیکان در پاسخ به سوال یکی از حضار مبنی بر علت تاکید ادیان آسمانی بر دانستن «از کجا آمده‌ام؟» و «به کجا می‌روم؟»، فرافکنی کرده و پاسخ می‌دهند: مگر بودا و دائو از ادیان بزرگ جهان نیستند؟! این ادیان اصلا کاری به این سوالات نداشتند!
2.	ص 48: معرفی ابوالعلاء معری به عنوان یکی از اخلاقی‌ترین انسان‌های تاریخ بشر علی‌رغم اهانت او به دین‌داران: «آدم‌ها دو دسته‌اند: یا دین دارند و عقل ندارند و یا عقل دارند و دین ندارند.»
3.	ص 93: نفی تئوری فریب و اعتقاد به این که اشتباهات انسان ناشی از ضعف اراده است نه وسوسه نفس و شیطان
4.	ص102: آقای ملکیان سعی می‌کنند قول برخی از متألّهان(!) مبنی بر این‌که: «عیسی می‌گفت من پسر خدا هستم!» را توجیه کند! در حالی‌که خدا در قرآن درباره کسانی که اعتقاد دارند عیسی پسر خداست، می‌گوید: «قاتلهم الله» (خدا آن‌ها را بکشد)
5.	ص120: انکار نیروهای غیبی و ماوراء الطبیعی (شفا و معجزه و ...): آقای ملکیان می‌گوید: «نیروهای ماوراء الطبیعی به سود هیچ کس خاصی، هیچ مداخله‌ای در قوانین حاکم بر هستی نمی‌کنند!»  در حالی‌که شاهد نجات حضرت ابراهیم از آتش و نجات معجزه‌آسای گرفتاران و شفاگرفتن بیماران متعددی  هستیم
6.	ص147: مخالفت با حکومت‌های دینی: «حکومت‌های ایدئولوژیک می‌خواهند آدم‌ها را مثل قرص آسپرین (شبیه هم) کنند؛ می‌خواهند همه آدم‌ها عین هم بشوند.» 
7.	ص250 بی‌صداقتی دانستن عدم تطابق ساحت‌های وجودی: «اگر من ناامیدم، نباید گفتارم امیدوارانه باشد، کردارم امیدوارانه باشد!» در حالی‌که در آموزه‌های دینی، برای درمان یک احساس ناسالم، توصیه می‌شود به علت تاثیر ساحت کردار بر ساحت احساسات، علی‌رغم داشتن احساسات منفی، کردار مثبت داشته باشید. حضرت علی می‌فرمایند: « اگر بردبار نيستى خود را بردبار جلوه ده؛ زيرا كمتر كسى است كه خود را شبيه گروهى كند و به زودى يكى از آنان نشود» (نهج‌البلاغه)
8.	ص 255: نفی احترام به هنجارها: «ممکن است به من بگویند حواست به هنجارها باشد؛ به نظر من این نوع حرف‌زدن‌ها خیلی عجیب است!»
9.	ترویج آیین‌های شرقی: در 268 صفحه سخنرانی ایشان، دست کم 46 بار از کلمه «بودا» و «دائو» استفاده شده ! یعنی به طور متوسط، هر 6 صفحه یک بار!
10. رسم الخط نامأنوس کتاب: کمترای (به جای کمتری)، بدای (به جای بدی)، دیگرای (به جای دیگری)، معدودای (به جای معدودی)، خوداش (به جای خودش)، بیشترای (به جای بیشتری)، مرادام (به جای مرادم)، عمراش (به جای عمرش) و ...