یادداشت مصطفا جواهری

        «همیشه جاهایی هست که گمان کنی زمان، سال‌های سال آن‌جا متوقف مانده و آدم‌هایی هستند که گمان می‌کنی از اعماق تاریخ بیرون آمده اند.»

یک شخصیت اصلیِ تباه، با یک روایت تباه‌تر و یک‌‌پایان‌بندیِ تباه‌ترتر!
تنها نکتهٔ مثبت کتاب نثر خوب و روان اثر است.
و حتما برای روزهایی که فکرتان درگیر و خسته است اصلا مناسب نیست.
بخوانیدش؟ نمی‌دانم. ولی با نخواندنش، چیزی را از دست نداده‌اید.

کلا از این مجموعهٔ مدرسه داستان شهرستان ادب، چندتا کتاب درست دراومد؟