یادداشت محدثه حسنی

        سلام و نور
یک نمایشنامه رو مخ  و رو اعصاب چون متاسفانه حاوی کلی حقیقت تلخ بود.
اگر  مرد خانواده به موقع ابراز علاقه میکرد و انقدر همسرش رو تشنه‌ی عشق و محبت نمیذاشت، اگر زن خانواده انقدر همه‌ی لذتها رو در عشق ورزیدن و عشق دیدن خلاصه نمیکرد و برای خودش سرگرمیها و دوستهایی داشت. اگر زن و مرد به جای اینکه به هم عشق بورزند و از هم عشق بگیرند به اشتباه احساسشون رو خرج بچه هاشون نمیکردند. اگر، اگر، اگر ...
شاید این همه اشتباه پشت سر هم اتفاق نمیفتاد .
چقدر مهمه که درست زندگی کنیم، به تعهداتمون در زندگی پایبند باشیم، به اندازه باشیم و به اندازه توقع داشته باشیم . رو تربیت و یاختن خودمون متمرکز باشیم و از همه مهمتر تو زندگی دوستانی برای معاشرت داشته باشیم که بهشون انرژی خوب بدیم و ازشون انرژی خوب دریافت کنیم .
این نمابشنامه یک تلنگره برای همه ما که دنبال مسیر درست زندگی باشیم تا به تباهی نرسیم ‌.
و این نکته هم خیلی مهمه اینکه خیلی بده والدین برای کم کردن بار مسوولیت خودشون فرزندان رو زیر بار مسوولیتهاشون قرار میدن . به نظرم لاوینیا یک جوان خام و بی تجربه بود که فقط میخواست خانوادشو نجات بده و حفظ کنه و چون بزرگتر عاقلی نداشت که راهنماییش کنه به خطا رفت .حقش یک عمر عزاداری نبود😢