یادداشت فاطمه مجاب

        از راه رفتن طولانی خسته شده بود. اما برای اولین بار احساس آرامش می‌کرد و اطمینان داشت درست به جایی رسیده که یک روز از همان نقطه، همان ساعت و همان فصل، حرکت کرده؛ درست مثل دو عقربه‌ی ساعت که راس ساعت دوازده به هم می‌رسند.
.
.
(از متن کتاب)