یادداشت ملیکا خوش‌نژاد

        میلان کوندار نویسنده‌ی عجیب و محبوب منه. گرچه «بار هستی» همیشه جایگاه خاص خودش رو در قلبم داره ولی این کتاب هم همون حال و هوای همیشگی و طنزآمیز و شوخی‌وار جهان کوندرا رو داره. چیزی که در این خوانش دوباره توجه‌م رو خیلی جلب کرده بود این بود که روایت بسیار ساده است، بسیار اتفاقی است. کاراکترها بسیار تصادفی دستخوش اتفاقاتی می‌شوند که زندگی‌شان را دگرگون می‌کنه، بعضاً بدون آن‌که متوجه شوند و این هوشمندی و زیرکی کوندرا خیلی تحت تأثیرم قرار داد. چطور یه نویسنده می‌تونه انقدر زیبا و هوشمندانه به قول خودش خنده‌ی خدایان رو در قالب یه رمان به گوش ما برسونه؟ باورم نمی‌شه نوشتن می‌تونه از اتفاقاتی در ظاهر چنین ساده و حقیقتاً انقدر پیچیده باشه.