یادداشت علی‌رضا

        شروع یک سبک ادبی رو نمیشه با آثار موفق بعدی اون قیاس کرد. شاید برای همین، پیرمرد و دریا در نوع خودش موفق حساب میشه.
اما کل موضوع کتاب از یک گزارش ماهیگیری نادر فراتر نمیره. انگار که مستند رو در قالب نوشته ارائه بدیم.
اطناب بعضی جملات که به نظر ضعف جدی داستان به حساب میاد-از جمله استفاده مکرر از " و" برای اتصال جملات- برای چنین کتاب و نویسنده‌ای کمی عجیب بود.
جدای از این که خیلی ها استعاره ای در این کتاب نمی‌بینن، به نظرم بزرگ‌ترین استعاره، سانتیاگو بود، یعنی خود همینگوی، که دنبال گیرآوردن یک داستان جدید از دریای نوشتنه. اما در آخر چیزی که عائد ما و خودش میشه، سر و ته یک ماهی غول‌پیکره که بینش چیزی جز استخون نمونده. 
البته با توجه به مقدماتی که دریابندری گفته‌بود و سابقه کار همینگوی در مطبوعات شاید چیزی بیشتر از این نمی‌شد انتظار داشت.
کتاب رو شاید بشه به عنوان بررسی یک دوره و مکتب خاص ادبی پیشنهاد داد، لکن حتما دلایل بهتری برای قطع درختا پیدا میشه.