یادداشت آلاء مقدسی

        از خواندش می‌ترسیدم.
می‌ترسیدم سخت باشد و چیزی ازش متوجه نشم.
بیخیال حرف های خودم شدم.
داستان جوری مرا برد که دیگه نگران چیزی نبودم.
هاشم و ریحانه.
بخاطرشان انقدر استرس گرفتم  که حتی شب خواب‌شان را دیدم.
ولی کاشکی کمی ادامه داشت.
شاید حس و حالش بهتر به من منتقل می‌شد.
در کل خیلی زیبا بود.
دلم می‌خواست که جای ریحانه باشم یا هر آدم دیگه ای که می‌توانستم آنقدری که باید و شاید به امام زمانم اعتقاد داشته باشم.