یادداشت سَمی

        پذیرفتن زندگی به همان صورتی که هست؟ احمقانه. داروی آن، نوعی دیگر عمل کردن است؟ ما فاصله‌ی زیادی با تسلط داشتن بر زندگی داریم. این زندگی است که بر ما تسلط دارد و در هر موقعیتی دهان ما را می‌بندد.
.

کامو از مادری اسپانیایی و پدری فرانسوی به دنیا آمد. پدرش یک سال بعد در جنگ جهانی اول از دنیا می‌رود. یکی از بهترین بیوگرافی هایی بود که خوندم در صورتیکه از نویسنده انتظار داشتم یکم انسجام و هماهنگی بیشتری بین دهه های مختلف زندگیش برقرار میکرد.
بیشتر زندگی حرفه‌ای کامو در دنیای نویسندگی و کتاب‌هایش بررسی شده بود و چالش‌هایی که در پاریس با سارتر داشتند. کمی هم به زندگی عاطفی و معشوقه‌ها و همسرانش پرداخته شده بود.
نمیدونم چرا و برای چی این حس رو داشتم که نگاه نویسنده زاویه‌دار بوده البته نه در جهت منفی یا مثبت و اینکه در کل می‌تونست اثر جامع‌تری رو ارائه بده...
.
چند هفته پس از مرگ کامو، آخرین مصاحبه‌ای که انجام داده است، در نیویورک و در نشریه‌ی وینچر منتشر می‌شود. وقتی از او می‌پرسند در زندگی چه چیز او بیشتر مورد تنفر بوده است_ گویی صدایش از گور می‌آید_ جواب می‌دهد: " جهت تاریک من."