یادداشت Mahla

        سُوَوشون همون کتابیه که نشون می‌ده می‌شه تاریخ، عشق و درد اجتماعی رو تو یه قصه‌ی ایرانی قاطی کرد و نتیجه‌ش هم جالب بشه. زری و یوسف هرکدوم نماینده‌ی یه جور زندگی‌ان: یکی دنبال حفظ خونه و خانواده، اون یکی دنبال وطن و مقاومت.
یه ترکیب از عشق زری و یوسف، دخالت انگلیسیا، و حال‌وهوای شیراز قدیم که وسطش کلی غصه و سیاست هم ریخته.
یوسف یه جورایی «قهرمان وطن»ه، ولی زری اونجاست که همه‌چی رو نگه داره.
زبان کتاب ساده و خوش‌خوانه، اما بعضی اصطلاحاتش آدمو می‌بره توی حال‌وهوای قدیمی
سیمین دانشور با زبانی ساده و صمیمی، ما رو می‌بره وسط شیراز زمان جنگ جهانی، جایی که پشت همه‌ی مهمونی‌ها و سفره‌های رنگین، غصه و سیاست قایم شده.
 چیزی که دوست داشتم از این کتاب:
اون حس واقعیِ زن ایرانی توی زری، که وسط همه‌ی این آشوب‌ها سعی می‌کنه خونه و دلش رو جمع کنه.
کتاب پر از جزئیاتیه که نمی‌ذاره فقط یه «رمان تاریخی» بمونه، بیشتر شبیه یه زندگی‌نامه‌ی خون‌دار و پر احساسه.