یادداشت پارسا گلی نژاد

        "بک تو بلک" اثری از سجاد افشاریان روایت رویارویی با دلتنگی و مرگ است.روایت این موضوع که آدمی چگونه در تنها ترین لحظات به شکلی  که نور خورشید هیچوقت قرار نیست بر آن بتابد به تک جزئیات دل خوش کنی فکر می کند بلکه رسیدن مرگ دیگر آن حسرت اولیه نبودن را برایش تداعی نکند.

روایت ۳ فرد از ۳ مکان و زمان.کسی در بند زندان،دو نفر آزاد اما گویی آنها نیز زندانی افکاری تاریک مبنی بر مرگ رویا هستند.چه می شود که در ابن نمایشنامه کوتاه سکوت دیالوگ های بیشتری برای بیان شدن دارد؟!