یادداشت مهدی

1401/12/13

        در هیاهوی دلسوزی ها برای امثال آیدین ها که حقشان را از زندگی نگرفته اند و شکفته نشده پژمردند من در رنج اورهان مینویسم.او که در زمستان طاقت فرسای زندگی، هرچه دوید راهی به آغوش کسی نیافت و حسرت دیده شدن و دوست داشته شدن ریشه ی کینه ای برادر سوز در وجودش بارور کرد.و چه سخت است قضاوت آدمی که در هزار رنج ندیدنی غوطه ور است.

(0/1000)

نظرات

مهرداد محمدی

1401/12/14

آفرین.
زاویه ی نگاهت به این موضوع قابل ستایش است. به نظر من  رمان یعنی همین، هر کسی از زاویه ی دید خودش نگاه می کند و روایت خودش را دارد.
ممنون.

پردیس

1401/12/14

اورهان نمونه‌ی کامل «فرزند گمشده» بود در خانواده :)