یادداشت فاطمه ترجمان

        همین الان کتاب را خواندم. راستش فکر نمی‌کنم بیشتر بچه‌ها از همچین کتابی خوششان بیاید، چون داستان ندارد. شاید اگر یک کودک که تجربه‌ی سوگ و از دست دادن کسی یا چیزی را دارد کتاب را دریافت کند، برایش خواندنی باشد و گم‌کرده‌ی خودش را درون کتاب پیدا کند. اما بچه‌هایی که من تا به حال دیده‌ام خواندن این جور کتاب‌ها را بلد نیستند... 
بگذریم...
تصویرهای کتاب قشنگ است، خیلی قشنگ... شخصیت‌هایش همگی جانورها هستند.
ترجمه کمی دم دستی است انگار. مثلا یک جایی تصویر جغدی در حال بال زدن می‌بینیم و کنارش نوشته: وقتی جان داریم راه می‌رویم. من اگر بودم حداقل ترجمه می‌کردم: حرکت می‌کنیم. چون شاهد مثال این عبات یک جغد است.
راستی وسط این همه آموزه و عبارت فلسفی و روانشناسی  یک جمله‌های شاعرانه‌ای بود که من  معنی‌اش را سخت فهمیدم مثل این: بعد از مرگ... زندگی راهش را به طرف آسمان کج می‌کند و به آن‌ها که دوستشان داریم چشمک می‌زند.