یادداشت نرگس سادات فاضلی

        با خط روایت کتاب ارتباط نگرفتم. فضای درستی از راوی ها نداشتم،دید دقیقی به سیر اتفاقات تاریخی نداشتم.شلختگی در تغییر زاویه نگاه زیاد بود. گاه برمیگشتم و از چند پاراگراف قبل مجدد با دقت میخواندم ولی باز هم نظمی که باید نبود! به نظرم آمد فقط زاویه مهربانی و مماشات کردن شهید بهشتی را نشون دادند و به جدیت و اهتمامی که داشتند نپرداخته اند! از طرفی هم احساس میکردم فضای فکری و ارتباطی کاملا مفید، صلح طلب و حتی فانتزی با دیپلمات های آمریکایی ترسیم کردند. 
من معمولا از خواندن کتاب ها و روایت ها احساس پشیمانی نمیکنم اما از این کتاب رضایتی نداشتم.