یادداشت ریحانه‌فلاح

        این کتاب عجیب  بود. اولین تجربه‌ام میان کتاب‌های کالین هوور بود و آنقدرها هم در حد انتظارم نبود.
موضوع جالب و جدیدی داشت. 
خلاقیت نویسنده، لبخند به لب‌هایم آورد. واقعا ابتکار کالین هوور قابل ستایش و تعظیم بود.
حاشیه‌پردازی خوبی داشت و به موقع به‌ حواشی می‌پرداخت؛ آزار دهنده نبود. ترجمه‌ی خوب و روانی داشت‌. 
داستان پر از غافلگیری بود و اینکه نویسنده اجازه نمی‌داد تا شگفتی قبلی هضم شود و رگباری به سمت بعدی‌ها می‌رفت، هیجان انگیزش کرده بود. ولی بعضی جاها حس می‌کردم مشغول تماشای فیلم هندی هستم.
شخصیت‌ها خیلی قابل لمس نبودند، دور بودند.‌  یک کتاب نباید اینگونه باشد.
سرعت روند داستان عجیب بود. گاهی خیلی سریع از بعضی مسائل می‌گذشت و گاهی تا جانمان را به لبمان نمی‌رساند، ماجرایی را تمام نمی‌کرد.
سرنوشت بعضی از شخصیت‌ها رو هوا ماند و انگاری وسط داستان خداحافظی کرده بودند. به جز فالن و بن شخصیت‌های دیگه‌ای هم بودند و ناعادلانه  بود که نتوانم بفهمم چه بلایی سر آن‌ها آمد. 
امبر چه شد؟ مادر فالن چه بلایی سرش آمد؟ جوردین کجا رفت؟ 

فالن و بن عزیزم، خوشبخت شوید. :))