یادداشت فرزانه رفیع

کلا تاریخ یک کم همینجوری هست و مشکلش هم به روش‌شناسی مطالعات تاریخ در ایران برمی‌گرده. دانشجوها هم همین مشکل رو دارن.
تو ایران معمولا تاریخ رو به شکل یک مجموعه ایزوله مطالعه می‌کنن. انگار که هیچ کشور دیگه‌ای وجود نداشته. درحالی که برای فهم درست تاریخ ایران، علاوه بر این که باید کلی تاریخ ایران خوند، لازمه که تاریخ روم و یونان و چین و عرب‌ها و... رو هم کار کرد.
کسانی مثل ویزه‌هوفر (و بسیاری از تاریخدان‌های خارجی) چون از ابتدا تاریخ ایران رو در بافت تاریخ جهان مطالعه می‌کنن، دید خیلی گسترده‌تری به مسائل دارند که ممکنه برای ما سخت باشه
راهکارش اینه که بخونیم و بخونیم و بخونیم، کنجکاوی کنیم و روی مطالب عمیق بشیم. رفته‌رفته همه چیز ساده‌تر میشه.