یادداشت Marziyeh Alishahi

        در ستایش بوف کور

اولین باری که این کتاب رو خوندم، ۱۶ سالم بود. 
هرچی می‌خوندم بیشتر نمی‌فهمیدم؛ فقط چون یکی گفته بود شاهکاره و باید بخونم، می‌خوندمش. 
ازش بدم اومد. رفتم یه کلاسی بهم گفتن بوف کور بی‌نظیره. 
سال دوازدهم معلمم گفت آن‌چنان هم بی‌نظیر نیست.
پارسال استاد محفلم گفت چرت و پرته.
و من یاد گرفتم که بوف کور چیزی جز یک داستان غیرقابل فهم که اسم سوررئال رو به دنبال خودش می‌کشه نیست!
اما امروز، این کتاب رو با تمام اون پیش زمینه‌های ذهنی به اتمام رسوندم. من این کتاب رو بیشتر از آثار چخوف که نویسنده مورد علاقمه دوست داشتم.‌
اصلا داستان غیرقابل فهمی نیست، اصلا! اما یک سری پیش زمینه‌ها برای خوندنش لازمه. در مرحله اول باید عناصر سوررئال رو بشناسید. در مرحله دوم باید حداقل مقداری از شاهکارهای دنیا رو خونده باشید و بعد سراغ این کتاب بیاید. این کتاب زمان داره، سنِ فهم ادبی خاصی نیاز داره و لطفاً با حرف‌های قاطعانه‌تون مردم رو از این شاهکار در ادبیات سوررئال زده نکنید.🫶🏼
و چیزی که برام در خوانشش عجیب بود این بود که هنگام خوندن، اصلا متوجه گذر صفحات نمی‌شدم.