یادداشت امیرمحمد جعفرزاده

        این کتاب جلد اول از یک مجموعه چند جلدی است که سعی کرده است  در قالب داستان و گفت‌و‌گوی میان شخصیت‌ها  به سوالات رایج درباره‌ی خداوند و توحید جواب دهد و انصافاً هم قشنگ این کار را انجام می‌دهد. 

🔵در بخشی از کتاب به صوفی بودن مولوی اشاره می‌شود و آن را نقد می‌کند. این موضوع بسیار جای بحث  و مطالعه دارد و  متخصصان مختلفی هم به این موضوع پرداخته‌اند. 

🔷️یکی از آنها آیت الله مکارم است. در  یکی از سایت‌های ایشان به نام 《آئین رحمت》 که به شبهات اعتقادی جواب می‌دهد، در جواب این سوال که《علت مخالفت علمای شیعه با ترویج افکار و اشعار مولوی چیست؟》 مطالبی بیان شده که در ادامه به بخشی از  آنها اشاره می‌کنم:
 مولوی در اشعار خود تمثیل‌های زیبایی به کار برده و بسیاری از علمای علم اخلاق از تمثیل‌های او استفاده می کنند(حتی خود آیت الله مکارم هم بارها در موضوعات مختلف از اشعار و تمثیل های او استفاده کرده‌اند).  علمای شیعه با همه افکار و اشعار او مخالفت ندارند و حتی خودشان بارها از آنها استفاده کرده و مولوی را به خاطر تمثیل‌های زیبای او ستوده اند؛ اما بخاطر انحرافاتی که در برخی اشعار او وجود دارد علما با گرفتن بزرگداشت برای او مخالفت کرده اند. مولوی به خاطر تفکر صوفیانه ای که داشت در برخی مسائل دچار انحراف بود و مخالفت علما در حقیقت مخالفت با «ترویج تفکر تصوف» به عنوان «خطی انحرافی در معنویت گرایی» می باشد، نه مخالفت با مولوی. مولوی علاوه بر اخلاق متکبرانه صوفیانه خود، دربرابر پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) نیز اشعار سخیفی دارد و گاهی نیز به تمجید معاویه و شیطان می پردازد. همچنین عقایدی خلاف شرع و قرآن اتخاذ کرده که باعث می شود علما در مورد او احتیاط کنند و با برخی از افکار و اشعار او مخالفت ورزند.

🔷️در داستان پانزدهم جلد اول راستان داستان شهید مطهری هم با عنوان 《امام صادق و گروهی از متصوفه》به عقاید نادرست صوفی‌ها در قالب روایت اشاره شده است.

🔷️ خواندن کتاب 《جلوه حق》 آیت الله مکارم که عقاید صوفیه را نقد می‌کند می‌تواند مفید باشد.