یادداشت معصومه توکلی

        با این که به هر دو سه ستاره داده ام از جلد اوّل قشنگ تر بود. واگویه های مر فصل به فصل تکراری و تکراری تر می شدند و تکّه پاره های کپی شده از کتاب های دیگر هم فراوان داشت. ترجمه هم شتاب زده، سرشار از غلط و عملاً ویرایش نشده بود.
با این همه، کِیف داد خواندنش و فصل بیست و پنجمش (فصل نفوذشان به زندان کاروس) حقیقتاً نفس گیر و زمین نگذاشتنی بود.