یادداشت شریعتی

        مقدم بر همه آن بود که هرگز تا چیزی را به طور مسلم حقیقی نشناخته ام به عنوان حقیقی نپذیرم،یعنی از شتاب و پیش داوری کردن و از ملحوظ داشتن هرچیزی در داوری های خود، جز آنچه به نظرم آنقدر واضح و بدیهی باشد که امکان هیچ‌ تردید در آن نداشته باشم ،بپرهیزم.