یادداشت سمی

        .
کاش می‌شد هر چیز کاملی را به این شکل دو نیم کرد.کاش هر کسی می‌توانست از این قالب تنگ و بیهوده‌اش بیرون بیاید.وقتی کامل بودم،همه چیز برایم طبیعی،درهم و برهم و احمقانه بود،مثل هوا؛گمان می‌کردم همه چیز را می‌بینم،ولی جز پوسته‌ی سطحی آن،چیزی را نمی‌دیدم.اگر روزی نیمی از خودت شدی،که امیدوارم این‌طور بشود،چون بچه هستی،چیزهایی را درک خواهی کرد که فراتر از هوشمندی مغزهای کامل است.تو نیمی از خودت و دنیا را از دست خواهی داد،ولی نیمه‌ی دیگرت هزاران بار ژرف‌نگرتر و ارزشمندتر خواهد شد.تو هم آرزو خواهی کرد همه‌چیز مثل خودت دو نیم و لت‌و پار باشد،چون زیبایی،خرد و عدالت فقط در چیزی وجود دارد که قطعه قطعه شده است.
.
مزیت دونیم شدن این است که در هر فرد و هر شی‌ء آدم درمی‌یابد درد ناقص بودن در آن فرد یا شی‌ء چگونه چیزی است.وقتی کامل بودم این را درک نمی‌کردم.از میان دردها و رنج‌هایی که همه‌جا وجود داشت بی‌خیال می‌گذشتم بی‌آنکه چیزی درک کنم یا در آن‌ها شریک شوم، دردها و رنج‌هایی که آدم کامل حتی تصورش را هم نمی‌تواند بکند.
#ویکنت_دونیم_شده 
#ایتالو_کالوینو 
ترجمه #پرویز_شهدی