یادداشت محمدرضا

        فقط دردکشیدگان بخوانند...!
به نام معجزه‌ی ترجمه!

این کتاب را پیش‌تر با ترجمه و ویراستاری نشر دیگری خوانده بودم و در بهترین حالت، برایم اثری ادبی و قابل احترام بود. اما آقای بابک شهاب با ترجمه‌ی پخته، روان و جاندار خودشان باعث شدند این اثر برایم نه صرفاً یک رمان ادبی، بلکه نخ تسبیحی باشد که منظومه‌ی کوچکِ همذات‌پنداری‌ها و حس‌های متناقضی را که در زندگی همه‌مان وجود دارد و نمی‌توانیم تعریفشان کنیم، یک‌جا و در مفهوم «یک آدم زیادی» جمع می‌کند.

تنها دلیلی که امتیاز کامل به این اثر ندادم، این است که از لحظات آه و افسوسِ اغراق‌شده‌ی تورگنیف لذت نمی‌برم. به نظرم این وجه از داستان، از واقع‌گرایی اثر می‌کاهد و در عین حال کمک چندانی هم به جنبه‌ی رمانتیک آن نمی‌کند. با این حال، باقی عناصر کتاب را بسیار دوست داشتم و همه را به‌جا و تأثیرگذار می‌دانم.

افزون بر این، کتاب از نظر بصری نیز بسیار زیباست و طراحی جلدش ( نشر وال ) را عمیقاً می‌پسندم.