یادداشت آرام

        دهن من رو باز نکنید که درباره‌ی این کتاب خیلی حرف دارم بزنم.
عشق بین شخصیت‌های اصلی. شخصیت مرد (که اسمش رو یادم رفت) و مینا عاشق هم هستن،صرفا چون به ما که خواننده هستیم گفته شده که این دوتا عاشق هم هستن و ما چیزی از این عشق و عاشقی نمیبینم. نمیدونم دارم منظورم رو درست میرسونم یا نه،ولی میخوام بگم ما که عشقی ندیدیم. فقط خوندیمش.
اخرای کتاب،یکی از شخصیتا میگه که اصلا چرا خدای دریا طلسم شده و کی این کارو باهاش کرده؟
و اولین چیزی که من بهش فکر کردم این بود که من ۸۵ درصد این کتاب رو خوندم و چرا من هم هیچ ایده ای ندارم؟!...
سرعت حرکت داستان خیلی خیلی کند شروع شد و آخرش خیلی یهویی زیاد شد و همه چی با عجله تموم شد،انگار نویسنده پول کم آورده و هر چه سریع‌تر باید کتاب جدید بنویسه.
راستش نکته ی مثبت هم داشت،مثلا دنیایی که نویسنده برامون ساخته بود دنیای جالب و قشنگی بود و درباره راستای فرهنگ کره جنوبی صحبت کرده بود که خب به نظر من،چیز جذابیه.
از کتابی که انقدر امتیاز بالایی داشت همچین انتظاری نداشتم.