یادداشت مهدی سرکانی

        دوستش داشتم و همزمان ازش متنفرم.
دوستش داشتم چون خیلی قشنگ روی نقص های انسان، توجیه، دروغ، غرور و... دست گذاشته بود. به قول یکی از پسرا: ما تو این خونه ده دقیقه هم راستشو نگفتیم. خیلی آدماش فلسفه داشتن، خیلی خوب نقاشی کاراکتراشو کشیده بود. واقعا نه اینکه خونده باشم، انگار این کارو دیدم.
و از اون طرف متنفرم ازش چون انسانش بی پناه، محکوم از روی جبر و به معنای واقعی بی‌چاره بود. بدون هیچ امیدی. باورتون بشه یا نه بعدش تا یه نصفه روز آسمونو تیره و تار می دیدم :)
اما به قدری این اثر قدرتمند، پرکشش، پرتلنگر و عمیقه که...
یه بزرگی می‌گفت (قریب به این مضمون) فلسفه ها و جهان‌بینی ها رو از روی استدلال و... نفی نکنید. برید آثار ادبیشونو بخونید تا متوجه قدرت و عمقشون بشید. 
مناسب برای خوندن در یک نشست