یادداشت نرگس عابدی

        این دومین کتابی هست که از  بانو آگاتا کریستی عزیز میخونم و مثل ده بچه زنگی در دو روز تموم کردم. 
معمایی پرکشش و جاذبه که به دقت، با جزئیاتِ به اندازه، خواننده رو ماهرانه تا لحظه آخر مشغول نگه میداره. 
نور به قبرش بباره... 
از ده بچه‌ی زنگی بیشتر دوستش داشتم بنظرم نویسنده سرنخ‌های بهتری میده تا خواننده هم حدس‌های خودش رو بزنه و ذهنش درگیر باشه ...
چطو بگم
ده بچه زنگی اگه نویسنده آخرش لو نده شما نمی‌تونید حدسی بزنید که چیشده.
در عین پیچیدگیِ خلاقانه و جذاب، ولی بینهایت پیچیده است و غیر قابل حل برای خواننده... 
ولی اینجا بهت این فرصت رو میده که به هر آدمی اتهام بزنی و فکر کنی و به نتیجه برسی و با مدارک دیگه ای نتیجه رو تغییر بدی و آخر به جواب برسی و خب
اون لبخند رضایت 
اون حسِ حل کردن معما
اون خیلی لذت بخش بود برام...
خیلی دوستش داشتم.... 
خیلی.... 
کاش ستاره‌های بیشتری میشد داد.