یادداشت فهیمه پورمحمدی

        آقا! وای! فقط وای!!!
اولش شبیه یک کتاب گوگولیه راجع به یک زوج جذاب و خوش صحبت که صحبتاشون جون می‌ده برای به اشتراک‌‌گذاری، بعد شوخی شوخی سورئال میشه و جدی جدی بینهایت ترسناک! ترسناک‌! در حدی که از خوندن جمله‌ی بعدی و ورق زدن کتاب می‌ترسیدم!
اول من رو یاد get out انداخت و بعد غافلگیرم کرد. وای!
آخرین جمله‌ی کتاب اینه:
"شاید بهتر باشه از آخر شروع کنی و بعد همینطور برگردی عقب؟" 
جدا نویسنده انتظار داره دوباره بخونمش؟ جناب من نمی‌دونم کجا قایمش کنم که شب خوابم ببره 😫 دوباره بخونمش؟