یادداشت علیرضا نوریان
1402/4/19
رهبر انقلاب در این سخنرانی‌ها که در سال ۱۳۵۱ انجام شده‌اند، نشان می‌دهند که امامان شیعه همیشه در حال مبارزه و جهاد بوده‌اند؛ مبارزه‌ای مخفیانه و با سازماندهی شیعیان در کشورهای دور و نزدیک با امکانات محدود آن زمان. به نظر می‌رسد که طرح این موضوعات از طرف رهبری در آن سال‌ها هم نوعی مبارزه مخفیانه با ظلم باشد.
رهبری می‌گویند که مردم فکر می‌کنند تقیه یعنی اینکه اگر انجام عمل واجبی خطر و ضرر داشت، می‌توانیم آن واجب را به طور موقت ترک کنیم اما در واقع معنای تقیه این است که در این حالت، باید طوری عمل کنیم که آن کار حتما انجام بگیرد. البته به نظرم، منظور ایشان عمل مهمی مثل مبارزه با ظلم است و نمونه‌ای ذکر می‌کنند از یاران ائمه که بعضی از احکام اسلام را در شرایطی رعایت نمی‌کردند برای اینکه به هدف مهتری دست یابند.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.