یادداشت محمد مهدی شاطری

        با خوندن کتاب اذیت شدم. نمی‌تونستم ارتباط برقرار کنم. از طرفی برای کتاب‌هایی که من رو به گریه می‌اندازند ارزش قائلم. چند صفحه آخر واقعا گریه داشت! به یک چیزی هم در مدت مطالعه کتاب فکر می‌کردم. اینکه چقدر زندگی معمولی امثال من برای خیلی‌ها آرزو هست و من چقدر قدر زندگیم رو نمی‌دونم. از طرف دیگه با خودم می‌گم اگر من توی بستری که "ادی" زندگی می‌کرد زندگی می‌کردم تبدیل به چه آدمی می‌شدم؟ آدمی که ادی نشد و به این خاطر از ادی ممنونم:)