یادداشت ملیکا خوش‌نژاد

        این سومین کتابی بود که از براتیگان می خوندم. قبلی ها در رویای بابل و در قند هندوانه بودند. اونا رو خیلی دوست داشتم و کلن از سبک براتیگان خوشم میاد ولی این داستان خیلی به دلم نشست علارغم اینکه عنوانش خیلی خیلی برام جذاب بود. داستان درباره ی مرد 42 ساله ای بود که خاطرات پراکنده ای از کودکیش رو تعریف می کرد. می تونست خیلی جذاب تر باشه اگه بعضی قسمت ها رو خیلی کشدار تعریف نکرده بود چون با اینکه رمان کم حجمی بود ولی چون چیزهایی نه چندان ضروری رو خیلی طولانی توصیف می کرد حوصله آدم سر می رفت.