یادداشت samin⋆

        خیال خال تو؛ عیدی خانم دلنوازِ عزیز بود به من؛
که چقدر هم شیرین بود.

در یک کلام؛ خلاقانه و زیبا
متفاوت بود برام؛این سبک، این حال و هوا، این نوع نگارش؛
و ایده ها از نظرم جالب بودن به جز یکی دوتا داستان که خیلی ننشستن به دلم. همینطور انتخاب داستان مینیمال؛ چون هر داستان به زعم من اگر قرار بود بلند باشه  و با جزئیات و ادامه؛ میشد رمان های زردِ عاشقانه، اما تا اون حد ادامه درست ترین انتخاب بود.
و عاشق مهرانه شدم؛ چقدر ایرونی، ناز، عاشق.
داستانی که بیشتر جذبش شدم هم [تو مرا کافی..] بود، و هزاران بار زیباتر میشد اگر حسن ختامِ کتاب، این داستان بود.