یادداشت زهرا عشقی مُعز

        در پایان کتاب احساس گیجی، پوچی، و نسبی گرایی میکنید.

کتاب پر از تک جمله های زیبا و گاها عمیق و فلسفی است، اما در پایان، شما به جمع بندی دقیق و خاصی نمیرسید و از کتاب جز تصویری گنگ و مبهم در ذهن ندارید.
نویسنده با تناقض گویی هایش شما را کلافه میکند.
یک جا حرفهای توحیدی میزند، در جایی دیگر کفر محض میگوید.
یک جا در نفی هوس سخن میراند، در ادامه اظهار میدارد که زیبایی زندگی خود و چشیدن لذات را ،مدیون و وامدار هوس هاست!

نویسنده نگاه بسیار منفی و نقادانه ای نسبت به دین و دین داری دارد، به او حق میدادم چون تعریفی که از دین داشت، یک دین خشک بود که پاسخگوی نیاز و سوالاتش نبود، و تصویری که از یک انسان دیندار داشت، یک راهب دنیا گریز و خشک مذهب بود، در مجموع  دینی که او میشناخت و بالطبع از آن گریزان بود همان مسیحیت تحریف شده بود.

در کل کتاب را دوست نداشتم و توصیه نمیکنم، (با وجود اینکه جملات ناب را فارغ _ از پس و پیش آن _مدادشمعی زرد کشیدم،  نظرات و برداشتم هایم را  هرجا که  توانستم یادداشت کردم و به همین دلیل برای تورق و رجوع دوباره کتاب جالبی شده است.)
چرا؟ چون محتوای منسجم، مستدل ، و یک دستی نداشت. بیشتر شما را به تردید و ابهام  دچار میکرد، شاید چون تکلیف آندره ژید با خودش و عقایدش نیز مشخص نبود.
منکر  تک جملات جذاب و تفکر برانگیزش نمیشوم،  اما توجه داشته باشید که ۹۹ درصد جملات به تنهایی جذاب اند درحالیکه
۱.
 در بافت متن ،معنای خود را از دست میدهد، زیرا کلیت متن پر از مقدمه چینی اشتباه ، استدلال آوری  نادرست ،نتیجه گیری غلط ، و درنهایت مغالطه   است.
۲.
غالبا ارتباط معنایی خود را با جملات قبلی و بعدی حفظ نمیکنند.( یا متناقض اند، یا بی ربط) 

هرکس این کتاب را میخواند باید مواجهه نقادانه داشته باشد،  اگر  خواننده مغلوب و مسحور کتاب و نویسنده شود یا  از پیش عقاید مشخصی  نداشته باشد،  به خاطر چند جمله‌ با رنگ و بوی روشنفکری، مابقی سفسطه ها را بی درنگ میپذیرد و درنهایت به شک و تردید‌،  نسبی گرایی و احتمالا کفر نزدیک میشود.
به همین خاطر هرگز‌  این کتاب را به نوجوان ها توصیه نمیکنم ، و از اختصاص درسی از  فارسی متوسطه به بخش هایی از این کتاب  تعجب میکنم.
اصلا دلیل من برای انتخاب، خرید و مطالعه این کتاب همین بود که مجذوب بریده هایش در کتاب درسی شدم... ، اما باید اعتراف کنم وقتی با اصل کتاب رو به رو شدم، توقعم را برآورده نکرد و در ذوقم خورد.
نمیدانم کتاب در چه سبکی میگنجد و قرار میگرد، کتاب نه اخلاقی است، و نه اعتقادی. شاید به دلیل لحن نصیحتگر نویسنده و بازگویی تجربیاتش، تعلیمی باشد! آن هم چه‌تعلیمی ای :)
باید تحقیق بیشتری درباره نویسنده داشته باشم و نقد بخوانم تا به نگاه کامل تری برسم.