یادداشت مجتبی بنی‌اسدی

        این کتاب را قطره‌قطره و با فاصله خواندم. همین است که الآن سختم است درباره‌اش بنویسم. آنچه در ذهنم رسوب کرده، این است که آنچه ما در کارهای به اصطلاح فرهنگی انجام می‌دهیم، کارهای فرهنگی خدامحور نیست... آن‌وقتی که می‌خواندم حسابی داشتم ذوق می‌کردم از نکات استاد طاهرزاده و اینکه چقدر غافل بودیم. ولی الآن همان فصل آخر که در وصف «وقت» و «قلب» و ارتباط این دو با هم گفته می‌شد به ذهنم مانده. به هر حال این آخرین کتابی بود که از طاهرزاده می‌خواندم. نویسنده بعدی که سه‌چهار کتاب ازش گرفته‌ام که بروم سراغش سیدحسین نصر است.