یادداشت salar yekta

        خود آتش‌سوزی‌ها و بلایی که سر آدم می‌آره به کنار.
چیزی که مدتیه(که می‌شه حدس چه مدتیه) ذهنم رو درگیر کرده و با این اثر به اوج خودش رسیده، واکنش آدمیزاد در برابر جنایاتیه که بشر مرتکب شده و می‌شه؛ کل وجودت می‌شه ملغمه‌ای از خشم و اشک و استیصال. نمی‌دونی چی‌کار کنی. انگار هیچ عملی نیستش که بتونه ذره‌ای آرومت بکنه.
و تازه باید جلوی یه مشت سوال رو اعصاب هم دووم بیاری. که "چطور ممکنه یه آدم اینطوری بشه؟"، "چطور ممکنه دست به چنین اعمالی بزنه؟" و "چطور اون یارو تونسته به خلق یه همچین موجوداتی افتخار کنه؟".
انگار جدی جدی یه چاقو کردن تو گلومون و با هر کثافت جدیدی که رقم می‌زنن بیشتر فشارش می‌دن.