یادداشت حـــامیم
1404/5/13
روحِ انقلاب در کالبد داستان: نگاهی به "روح الله" حکیمیان
کتاب «روح الله» را باید به‌حق پروژه‌ای جسورانه و ضروری دانست؛ تلاشی ارزشمند برای روایت تاریخ معاصر ایران از مسیر داستان. هادی حکیمیان*با انتخاب این قالب، سنگِ بنایی گذاشت تا پیچیدگی‌های نهضت امام خمینی(ره) برای نسل امروز ملموس‌تر شود. همین جسارت در روایت داستانی، سزاوار تقدیرِ است.
حکیمیان با عبور از خشکیِ متون تاریخی، روایتی پویا آفریده که مخاطب را در فضای سیر تکامل انقلاب قرار می‌دهد. این اثر ثابت می‌کند داستان می‌تواند مسیرِ مستقیم‌تری به قلبِ حقیقت باشد.
حجم گسترده‌ی اسناد، خاطرات و جزئیاتِ بکاررفته، گواه سال‌ها پژوهشِ بی‌ادعااست.
کتاب، نقش امام را در تعامل با مردم، رنج‌ها و امیدهایشان نشان می‌دهد.
آن جمله‌ی ماندگار از صفحه‌ی ۳۵۲— گویای رسالتِ مردمیِ قهرمان کتاب است:
>«ای برادران کارگر... اشک از صورت‌های آفتاب‌خورده‌شان می‌گیرند.»
این صحنه‌ی تاثیرگذار، اولین بار نیست که امام مستضعفان را چنان صریح و برادرانه خطاب می‌کند، اما نخستین بار است که در روایتی تاریخی این‌چنین جان می‌گیرد.
کتاب بیشتر "امامِ انقلاب" را روایت می‌کند تا "امامِ روح الله" را. انتظار می‌رفت ابعاد شخصیتیِ عمیق‌تری مانند سلوک عرفانی، منش خانوادگی و... پررنگ‌تر شود.
روایت گاه از چارچوبِ زندگینامه‌ای منسجم فاصله می‌گیرد و به وقایع‌نگاریِ انقلاب تبدیل می‌شود.
این هرچند برای علاقه‌مندان به تاریخ جذاب است، اما تشکیل تصویر جامعی از شخصیت امام را دشوار می‌کند.
«این کتاب می‌تواند فتح بابی باشد برای نوشتن هرچه بیشتر درباره ابعاد شخصیتی امام.»
«روح الله» پایان راه نیست، که آغازِ راهی نو است.
این اثر ثابت کرد می‌توان تاریخ را بی‌هیبت و خشک روایت نکرد؛ حالا نوبت پژوهندگان بعدی است تا با تکیه بر این اسلوب، پرتره‌ای ملموس تر و چندبعدی‌تر از معمار کبیر انقلاب ترسیم کنند.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.